De redenen waarom collega's gepassioneerd voor KU Leuven kiezen, hebben vaak niet met de verloning te maken maar met de inhoud van de job en persoonlijke leefomstandigheden (nabijheid van werk, flexibele combinatie met gezin, hospitalisatieverzekering, enz.). Maar dit betekent niet dat men niet correct moet verloond worden of erger nog, er armer op moet worden. De weddeschalen dateren van 1990 en worden gemiddeld slechts om de 13 maanden geïndexeerd. Medewerkers willen marktconform betaald worden, minstens op een vergelijkbare manier met de andere instellingen van het hoger onderwijs.
Onze beleidsvoerders verwijzen vaak naar het keurslijf van de weddeschalen: onwrikbaar vastgelegd door de regering en dus niet voor onderhandeling vatbaar.
ACLVB KU Leuven pleit voor moedige keuzes, waar andere universiteiten en zelfs het UZ Leuven wél in slagen.
- Maaltijdcheques! De fiscaal interessantste (zowel voor universiteit als voor personeelslid) én de meest democratische (lagere lonen worden er proportioneel beter van) koopkrachtmaatregel is het toekennen van maaltijdcheques. Je kan de maaltijdcheques trouwens zo goed als overal spenderen waar voedsel verkocht wordt. Het is ook een maatregel die iedereen ten goede komt (de fietsvergoeding, is er enkel voor de fietser, de telewerkvergoeding is er enkel voor wie kan/mag telewerken, de coronavergoeding is enkel voor wie thuis moet werken). Omwille van de pandemie is het sociaal ondersteunen van de middagmaaltijd trouwens voor een grote groep personeelsleden nog problematischer geworden. Er is nu helemaal geen mogelijkheid meer om een volwaardige maaltijd te nuttigen aan een sociale prijs in de onmiddellijke omgeving van de campus. Dit was/is trouwens een probleem voor veel personeelsleden die niet altijd in de omgeving van onze centrale campussen werkzaam zijn.
- Fietsvergoeding! KU Leuven is de enige Vlaamse universiteit die GEEN fietsvergoeding toekent aan zijn personeel. ACLVB KU Leuven vraagt al jaren aandacht voor het mobiliteitsvraagstuk in de vorm van flexibele ondersteuning van eenieders verkeersmodus. De uitbouw van een dergelijk systeem (met een fietsvergoeding bovenop het bestaande 2WD-systeem) mag wel mensen leiden naar duurzame verkeersmiddelen, maar mag de keuze niet in de weg staan voor flexibele interactie tussen openbaar vervoer en fiets, waarbij de keuze voor de meest aangepaste eigen fiets (speed pedelec, racefiets, bakfiets, driewieler,…) afhankelijk van de specifieke behoeften van een personeelslid, vooropstaat. Dat is een zorg die we reeds een tiental jaar aan het beleid voorleggen, en leidde tot een gezamenlijke mobiliteitsvisie-nota van de sociale partners. In de mate de eigen keuze voldoende gegarandeerd blijft, hebben we alle begrip voor het daarnaast bestaande 2WD-project met de achterliggende ondersteuning van Velo (als initiatief in de sociale economie).
- Coronavergoeding. Verplicht thuiswerken tijdens deze corona-periode heeft medewerkers zonder enige twijfel op kosten gejaagd (verwarming, internet, het "installeren"), waar KU Leuven, voor wie de kosten eigenlijk gemaakt werden, als werkgever moet in tussenkomen. De moedige beslissing tot "internetvergoeding" voor het voorbije jaar vanwege sommige faculteiten en entiteiten moet doorgetrokken worden naar de hele universitaire gemeenschap. Een ongelijke behandeling is onaanvaardbaar. Een forfaitaire coronavergoeding zou zich trouwens niet mogen beperken tot de telewerkers onder ons; wie verplicht werd/wordt op de werkvloer aanwezig te zijn, nam/neemt risico’s en werkt(e) in vaak moeilijke omstandigheden.
- Hybride werken. Telewerkvergoeding. COVID19 heeft de werkgever eindelijk doen inzien (wat de vakbonden al jàren vragen) dat telewerken werkt en dat het wantrouwen van diensthoofden misplaatst is. Medewerkers hebben de continuïteit van onze instelling op die manier schitterend gegarandeerd! Waar tot nu KU Leuven (onterecht) bij structureel telewerk een onkostenvergoeding weigerde, moet er voor een toekomst van hybride werken gekozen worden voor een voldoende ruime telewerkvergoeding. Er is geen weg meer terug.
- Specifiek voor ATP: afschaffing van de laagste loonschalen. Het ACLVB KU Leuven team pleit al jaren voor de afschaffing van de laagste loonschalen omdat ze flirten met de armoedegrens. De “fight for 14” (namelijk het vergoeden van een minimumloon met 14 euro bruto) steunen we daarom uiteraard 100 %. KU Leuven blijkbaar ook, nu beide rectorskandidaten die belofte onderschrijven. Belofte maakt schuld? MAAR, dit brengt meteen ook de verantwoordelijkheid met zich mee om de loopbaanontwikkeling en marktconforme verloning voor iedereen te bekijken. ACLVB KU Leuven team blijft pleiten voor aangepaste maatregelen: carrièreladders die springen met 2 treden tegelijk, seniorgraden in elke klasse, korte periodes van ingroei, seniorgraad als automatisme (op grond van loyaliteit ipv excellentie).
