Een woon-werkvergoeding bestaat erin dat de afstand woon-werk, vergoed wordt via een bedrag per km-afstand, met een minimum en maximum op dat traject, ongeacht de wijze waarop men dat traject aflegt (te voet, met de fiets, met de auto, carpooling, enz.).
Hierbij worden de eventuele kilometers afgelegd met het openbaar vervoer binnen dat traject, in mindering gebracht (en anders vergoed).
Een algemene woon-werkvergoeding gaat uit van een faire benadering: niet iedereen heeft de mogelijkheid het openbaar vervoer te nemen of de afstand met de fiets af te leggen. Meer en meer is dat geen onwil of gemakzucht, maar onmogelijkheid: collega’s nemen van zodra dat wel kan, de fiets of het openbaar vervoer. Dat is niet alleen een maatschappelijke tendens, maar ook een KU Leuven-gegeven!
Een woon-werkvergoeding is een tegemoetkoming voor de tijd en moeite die een werknemer investeert in wisselende en soms langdurige woon-werkverplaatsingen. Ze uit zich dus in een stuk compensatie voor de kosten voor deze verplaatsingen.
Een fietsvergoeding, die enkel beoogt om het met de fiets afgelegde traject te vergoeden, wordt op dezelfde wijze berekend. Momenteel ligt het fiscaal vrijgestelde bedrag (AJ 202 Y 2019) op 0,24 EUR per afgelegde km waarbij dus ook hier met een max. van te vergoeden km’s per enkel traject kan gewerkt worden.
Wanneer deze vorm van vergoeding zou toegekend worden, in combinatie met de terugbetaling openbaar vervoer (voor het deeltraject dat zo afgelegd wordt), beiden duurzame verplaatsingsmethodes, dan kan dat enerzijds een antwoord betekenen voor het mobiliteitsvraagstuk en anderzijds een waardering zijn voor het feit dat wij allen heel wat tijd spenderen om tijdig op ons werk te geraken.
Meermaals geeft onze werkgever aan dat KU Leuven NIET BEREID is creatief mee te denken om een ander mobiliteitsbeleid uit te werken vnl. om budgettaire redenen en tevens verwijzend naar het bestaande (E)-2WD-fietsprogramma.
ACLVB KU Leuven vindt dit niet OK.
Wanneer men er als werkgever de voorkeur aan geeft om enkel duurzaam vervoer te stimuleren en zich daarom wil beperken tot een openbaar-vervoer en fietsbeleid, dan voldoet de huidige omkadering zeker niet.
(E)2WD?
Voor sommige medewerkers zal het (E)2WD-plan een afdoende oplossing bieden, maar voor vele andere collega's niet. We willen dat iedereen die een duurzaam transportmiddel kiest, op een vorm van vergoeding kan rekenen.
De vergoeding, die hier dan de vorm van een fietsvergoeding kan aannemen, komt veel beter tegemoet aan de huidige nood van de KU Leuven medewerkers. Iedereen kiest op die manier dan namelijk zelf welk (kwaliteits-)type fiets hij/zij verkiest in functie van afstand of comfort. Het huidige aanbod (E)2WD-fietsen voldoet absoluut niet aan deze nood! Dat horen we dagelijks vanuit al de geledingen van onze Universiteit.
En wie toch de (E)2WD fiets van KU Leuven een aantrekkelijk aanbod vindt, zou dan perfect die keuze kunnen maken in een vorm van verrekening met de (woon-werk-/)fietsvergoeding.
Budget?
Door de zeer uitgebreide tussenkomst van het Vlaamse pendelfonds(overheid) en de bijdrage van de werknemer zelf (11 euro per maand voor de elektrische 2WD-fiets en zelf de vervanging van de batterij bekostigen in de eerste gebruiksjaren), blijft de financiële bijdrage door KU Leuven al bij al dus beperkt.
KU Leuven verschuilt zich achter het argument dat er door de overheid geen middelen worden voorzien om meer tussenkomst voor de medewerkers in het woon-werkverkeer te bekostigen. Erg verwonderlijk dan dat de personeelsleden van alle andere Vlaamse universiteiten wél een behoorlijke fietsvergoeding verkrijgen. Ook doet de vaststelling dat de personeelsleden van het UZ, nochtans behorende tot dezelfde werkgever "KU Leuven", deze wél ontvangen, de wenkbrauwen fronsen.
Toegegeven, het vergt "één minuutje politieke moed" om binnen de toegeschoven middelen de juiste budgettaire keuzes te maken.
Binnen de hangende CAO-ATP onderhandelingen blijven we dit punt als prioritair stellen.
